"Η σιωπή των αμνών". Του Μαρίνου Παττακού

Με ιδιαίτερη θρησκευτική κατάνυξη αναμένεται να εορτασθεί και φέτος σε όλες τις χριστιανικές κοινωνίες του κόσμου η Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Είναι το μεγαλύτερο εορταστικό γεγονός της χριστιανικής πίστης με τον συμβολισμό της Ανάστασης μοναδικό στην παγκόσμια θρησκευτική ιστορία των λαών της Γης. Αποκορύφωμα όλων των εορταστικών εκδηλώσεων της Μεγάλης Εβδομάδας και της Κυριακής του Πάσχα, ο πασχαλινός οβελίας μετά την 40ήμερη χορτοφαγία – νηστεία για μετάνοια, κάθαρση και προσευχή.
Είναι το πατροπαράδοτο έθιμο στερεότυπο και αμετακίνητο, καθότι έτσι το βρήκαμε και έτσι θα συνεχίζεται στο μέλλον από τις επόμενες γενιές. Γνωρίζουμε όλοι ότι γενικά τα έθιμα του λαού παραμένουν πάντα στο «απυρόβλητο», όμως προκαλεί εντύπωση και απορία ο συνδυασμός του πανηγυρικού αναστάσιμου τοπίου με τη μαζική γενοκτονία προβάτων και κοπαδιών. Η απορία αυτή δεν προέρχεται μόνο από ανθρώπους εκ πεποιθήσεως χορτοφάγους, ή υπερβολικά φιλόζωους ή φανατικούς για την απίστευτη αυτή προβατοθυσία στην εορτή της Ανάστασης, της ελπίδας, της αγάπης και της ειρηνικής ζωής. Βέβαια αυτό το φαινόμενο δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσικός κανόνας απαραίτητος για την ανθρώπινη επιβίωση ή ανάγκη για τη διατήρηση της ισορροπίας του οικοσυστήματος αλλά ίσως η απάντηση στα παρακάτω ερωτήματα:
- Μήπως το πρόβατο, ένα είδος συνυφασμένο με την αθωότητα, τη γαλήνη, συμβολίζει τη θυσία του Ιησού που οδηγήθηκε σιωπηλά χωρίς κραυγές, χωρίς αντιδράσεις στον Γολγοθά και στη Σταύρωσή του από τους Ρωμαίους στρατιώτες;
- Μήπως το «έθιμο» της μαζικής σφαγής επιβεβαιώνει την ακόρεστη βουλιμία του ανθρώπινου είδους με τη συνέχιση της πλέον ήσυχης και βολικής θυσίας επί αιώνες;
- Ή μήπως πρόκειται για τη συνέχιση της ίδιας ανθρώπινης πανάρχαιας συμπεριφοράς, όπου πάντα το αίμα ενός αθώου αμνού εξευμένιζε του Θεούς, εγκαινίαζε εκστρατείες, σφράγιζε γεγονότα με την ιστορία αδιαμφισβήτητο μάρτυρα; 
Όπως και να έχουν τα πράγματα, εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι και φέτος τα σιωπηλά πρόβατα τις παραμονές του Πάσχα θα οδηγηθούν καρτερικά και αδιαμαρτύρητα στη σφαγή, αυτήν που υφίστανται αιώνες και θα συνεχίσουν να υφίστανται, κάπως σαν νομοτελειακό προορισμό στο αναπόδραστο πεπρωμένο. Για αυτό και άδικα θα συνεχίσουμε να αναρωτώμεθα, εάν έχει καταγραφεί η συνεχής θυσία στη συλλογική μνήμη του ανθρώπινου είδους, ώστε στο μέλλον να κάνει κάτι για να σταματήσει το άδικο.
Όμως εκείνο που θα πρέπει πραγματικά αυτές τις ημέρες να προβληματίσει τους Έλληνες υπό την μεταφορική του σχολίου έννοια, είναι η σημερινή ατέλειωτη οικονομική «ανθρωποθυσία» που οδηγείται ο ελληνικός λαός. Γιατί τόσο άνευ όρων παράδοση στον παραλογισμό, στον λαϊκισμό και στη στοιχειώδη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του στη ζωή και των υποχρεώσεων, που προκύπτουν από τις επιπτώσεις των δικών του λανθασμένων πολιτικών και κοινωνικών επιλογών; Γιατί τόση παραίτηση, αφού έτσι που πάει, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα αποφύγει το μοιραίο; Με την ελπίδα που συμβολίζει η Ανάσταση σε μία μελλοντική ζωή καλύτερη από αυτή που ζούμε σήμερα, έτσι σαν ενδεικτική σημειολογία «συμπαράστασης» στους Έλληνες που έζησαν τα τελευταία χρόνια της ψεύτικης ευφορίας μέσα σε μία βολική σιωπή, να ευχηθούμε στα απανταχού «πρόβατα- μαύρα και λευκά», να έρθει σύντομα η στιγμή να … σπάσουνε τη ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ και βέβαια με όλη τη σημασία της ευχής
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε όλους μας.

Μαρίνος Παττακός, Εντεταλμένος σύμβουλος αρμόδιος για τη Δημοτική αστυνομία