Η αποστοίχιση των πολιτών από τους πολιτικούς. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Σκιαμαχίες όλων των πολιτικών κομμάτων για τους πραγματικούς λόγους φτωχοποίησης της κοινωνίας. Λίγο ή πολύ αδικαιολόγητα, πολλαπλασίασαν τα προβλήματα της ζώσας πραγματικότητας που βιώνουμε. Οι στρατηγικές, οι τακτικισμοί και οι αρχιτεκτονικές εκλογικές τους μεθοδεύσεις δεν κατάφεραν να επιλύσουν τα καυτά προβλήματα που ζει κάθε οικογένεια, κάθε επιχείρηση, τριετής και πάνω άνεργοι,  εργαζόμενοι σε μορφή ευέλικτης εργασίας που δεν καλύπτει τα βασικά της επιβίωσης.
Όλοι φοβούνται το αύριο, μην ξέροντας τι τους ξημερώνει. Διαφωνίες, ανικανότητες, εγωισμοί, προσωπικές φιλοδοξίες ταλανίζουν το πολιτικό σύστημα, που ζει τον δικό του πολιτικό μύθο. Η απεικονιζόμενη στα πρόσωπα των πολιτών εθνική θλίψη και ολική κατάθλιψη είναι στους πολιτικούς ορατές σαν πίνακες ζωγραφικής, εποχής μνημονίων!
Σήμερα, αυτό που μονοπωλεί το ενδιαφέρον των κυβερνητικών είναι το «λίφτινγκ» των προσώπων τους, ενόψει του αναμενόμενου ανασχηματισμού, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η κατάρτιση των εθνικών ψηφοδελτίων της κεντροαριστεράς, το Ιδρυτικό Συνέδριο και των υπολοίπων κοινοβουλευτικών κομμάτων, οι τρόποι παραμονής τους στη Βουλή!
Με απλά λόγια, όλοι για την «καρέκλα» της εξουσίας ή ακόμη και του απλού βολέματος στη θέση του ενός από τους τριακόσιους. Αυτά είναι τα προαπαιτούμενα της εκπλήρωσης κάθε προσωπικής φιλοδοξίας και όχι οι καρποί γνήσιου πατριωτισμού και προσφοράς, για μεγάλη μερίδα των πολιτικών μας.
Το κενό μεταξύ της προσφοράς από τους πολιτικούς και ζήτησης από τους πολίτες λειτουργεί ως ασανσέρ. Μειώνεται κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου με υπέρμετρες προσφορές πολιτικών και εξωπραγματικές απαιτήσεις πολιτών και διευρύνεται σε μεγάλο βαθμό αμέσως μετά τις εκλογές.
Στα μνημονιακά χρόνια η οικονομική κρίση έχει διαφοροποιήσει ριζικά τα αιτήματα των πολιτών. Από τη μια η αναζήτηση εργασίας, η χρηματική κάλυψη των βασικών αναγκών από τους πολίτες και η εγγενής αδυναμία εξυπηρέτησης από τους πολιτικούς, έχουν διαρρήξει τις σχέσεις των άλλοτε συναλλασσομένων.
Από την άλλη, η ανάγκη κάθαρσης διαφάνειας και λογοδοσίας του πολιτικού συστήματος, ανέδειξαν τις παθογένειες του και τις ευθύνες του απέναντι στην φτωχοποίηση του μεγαλύτερου ποσοστού των πολιτών. Οι πολίτες τους απαξίωσαν απέχοντας από κάθε εκλογική διαδικασία και καθυβρίζοντας τους καθημερινά μέσα από τα όπλα των social media. Η αποστοίχηση των πολιτών από τους πολιτικούς μετά τα κρεσέντα των κυβιστήσεων.
Στις εκλογές οι πολίτες ψηφίζουν το λιγότερο κακό, συμβιβάζονται με τον υποψήφιο που θα κάνει τη μικρότερη ζημιά και τα τελευταία χρόνια ψηφίζουν, καταψηφίζοντας.
Η δεκαετία της οικονομικής κρίσης έφερε δραματικές αλλαγές στην εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Κάτι που σε άλλες χώρες χρειάστηκαν αρκετά περισσότερα χρόνια.
Η επανένταξη των απεχόντων από τις εκλογικές διαδικασίες είναι αρκετά δύσκολη και μόνο νέοι πολιτικοί με όραμα και έμπνευση, μπορεί να τους ξαναφέρουν στην κάλπη. Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, δύσκολα να την ανοίξει σε πολιτικό στις μέρες μας.
Το πολιτικό μας σύστημα θα πρέπει να αντλήσει χρήσιμα διδάγματα από τις αλόγιστες πολιτικές που έφεραν τα μνημόνια. Με πρώτο δίδαγμα την ποιότητα του πολιτικού λόγου, με μαξιμαλιστικές υποσχέσεις επαναστατικούς θούριους και απειλές για λιντσαρίσματα και κρεμάλες εγχώριων και ξένων πολιτικών.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος