Άγγελο σε έλεγαν και άγγελος έγινες...

Είναι φορές που οι λέξεις, όσες κι αν είναι, είναι φτωχές για να περιγράψουν κάποιες καταστάσεις. Πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με την απώλεια ενός νέου ανθρώπου, ενός 17χρονου αγοριού που έκλεισε για πάντα μάτια του. Τόσο νωρίς, τόσο άδικα, τόσο ξαφνικά…
Δεν διαχειρίζεται ένας τέτοιος πόνος. Με τίποτα. Είναι να σα να σου τσακίζουν την καρδιά. Σαν να σου καταστρέφουν τη ζωή και να σου λένε «προχώρα». Πως; Δεν μπορείς…

Πρέπει όμως να προχωρήσεις αλλά αυτή είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση.

Ο χαμός του Άγγελου, του 17χρονου αγοριού, με συγκλόνισε. Πολύ. Λόγω δουλειάς γράφω συχνά για ανθρώπους που φεύγουν από τη ζωή από τροχαία δυστυχήματα και πολλές φορές έχει τύχει να τους δω… Δυστυχώς είναι και αυτά κομμάτι της επικαιρότητας. Της κακής επικαιρότητας… 
Τον 17χρονο Άγγελο δεν τον γνώριζα. Ένιωσα όμως την ανάγκη να γράψω κάτι για εκείνον. Ξέρω. Δεν θα αλλάξει κάτι. Αλίμονο αν άλλαζε. Αλλά ο χαμός του μου έφερε στο μυαλό σκηνές από τον θάνατο ενός άλλου 17χρονου που πριν από λίγους μήνες έφυγε κι εκείνος από τη ζωή. Εκείνον τον γνώριζα από όταν γεννήθηκε σχεδόν. Τον έλεγαν Μιχάλη.

Ο Άγγελος το πάλεψε όσο μπορούσε. Για αρκετές ημέρες έδειχνε πείσμα. Πείσμα νεανικό και ατίθασο να μείνει στη ζωή. Δυστυχώς όμως αυτό που συνέβη ήταν πάνω από τις δυνάμεις ενός νέου ανθρώπου που έχει όρεξη για ζωή... «Έφυγε» πριν καλά καλά γνωρίσει τη ζωή. Πριν προλάβει να δει τα όνειρά του να γίνονται πραγματικότητα.  

Τρέφω μεγάλο σεβασμό στην οικογένειά του γιατί η απόφαση που πήραν να δωρίσουν τα όργανά του, δείχνει μια οικογένεια με ήθος που παρά τον πόνο, δεν ξεχνά να μας δείξει θα πει «ανθρωπιά». Αν αυτοί οι γονείς δεν είναι ήρωες, τότε ποιοι είναι; «Εκείνοι που μεγαλώνουν με δυσκολία τα παιδιά τους και φροντίζουν να μην τους λείψει τίποτα», θα μου πείτε. Φυσικά είναι ήρωες. Αλλά τούτοι εδώ οι γονείς, ξεπέρασαν τους εαυτούς τους και αποφάσισαν να πράξουν κάτι μεγάλο και ηρωικό. 

Ο Άγγελος, ένα αξιαγάπητο παιδί, είναι ένα ακόμα θύμα της ασφάλτου. Ένα από τα πολλά και νέα παιδιά που χάνονται σε τροχαίο. Ο θάνατός του έκανε πολλούς να κλάψουν, ακόμα και ανθρώπους που δεν τον γνώριζαν.

Θα συνεχίζει όμως να ζει. Στο σώμα άλλων. Τα όργανά του μετά την απόφαση της οικογένειας, θα πάνε σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη. Κι εκείνοι θα μας θυμίζουν πάντα τον Άγγελο. 

Άγγελο σε έλεγαν και άγγελος έγινες… 

Γιώργος Ι. Παπαδάκης